Δίνετε στους ανθρώπους σας την ευκαιρία να τροχίσουν το τσεκούρι τους;

Η επιμόρφωση του ανθρώπινου δυναμικού μας είναι δαπανηρή, σωστά; Τα σεμινάρια κοστίζουν. Οι αίθουσες για εκπαίδευση κοστίζουν. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε κάποιο σεμινάριο κοστίζουν - ιδίως αν συνυπολογίσουμε τον χαμένο χρόνο εργασίας και τις χαμένες ευκαιρίες όσο λείπουν από την εργασία τους.

Παράλληλα, σε ολόκληρο τον κόσμο παρατηρούμε περικοπές στους προϋπολογισμούς για μάθηση και ανάπτυξη - και μάλιστα περικοπές δραστικότατες σε ορισμένους οργανισμούς.

Ίσως θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από την ακόλουθη ιστορία:

Ένας νεαρός πλησίασε τον επιστάτη μιας ομάδας ξυλοκόπων και του ζήτησε δουλειά.

«Εντάξει» του είπε ο επιστάτης, «ας δούμε αν με το τσεκούρι σου μπορείς να κόψεις αυτό το δέντρο.»

Το δέντρο ήταν μεγάλο και με χοντρό κορμό, όμως ο νεαρός το έκοψε γρήγορα.

«Μπορείς να αρχίσεις τη Δευτέρα» του είπε ευχαριστημένος ο επιστάτης.

Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, όλα πήγαιναν καλά. Το απόγευμα της Πέμπτης, ο επιστάτης πλησίασε το νεαρό και του είπε, «Μπορείς να περάσεις να πληρωθείς σήμερα, καθώς θα φεύγεις.»

«Νόμιζα ότι πληρωνόμαστε κάθε Παρασκευή» απόρησε ο νεαρός.

«Συνήθως έτσι γίνεται» απάντησε ο επιστάτης. «Όμως πρέπει να σε απολύσω γιατί δεν προσπαθείς. Οι καθημερινές μας μετρήσεις δείχνουν ότι η απόδοσή σου έπεσε από την πρώτη θέση που ήσουν τη Δευτέρα, στην τελευταία θέση σήμερα.»

«Μα δουλεύω πολύ σκληρά!» διαμαρτυρήθηκε ο νεαρός. «Έρχομαι πρώτος, φεύγω τελευταίος και δεν σταματάω ούτε στο διάλειμμα!»

Ο επιστάτης, βλέποντας την αντίδραση του νέου, σκέφτηκε για λίγο και μετά τον ρώτησε, «Τρόχισες καθόλου το τσεκούρι σου;»

Και τότε ο νεαρός αποκρίθηκε, «Όχι κύριε, δούλευα τόσο σκληρά που δεν είχα καθόλου χρόνο.»

Το προσωπικό μας είναι συνεχώς απασχολημένο. Μέσα από την εκπαίδευση, του προσφέρουμε την ευκαιρία να αποστασιοποιηθεί από την καθημερινή ρουτίνα και να εξετάσει νέους τρόπους για να γίνει αποτελεσματικότερο.

Παράλληλα, ενισχύουμε την ομαδικότητα και το πνεύμα συνεργασίας, δίνοντας στους ανθρώπους μας την ευκαιρία να βρεθούν όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, μακριά από περισπασμούς και τις καθημερινές σκοτούρες της εργασίας, και να εξετάσουν όλοι μαζί προβλήματα που τους απασχολούν και να συζητήσουν πιθανές λύσεις.

Και τι γίνεται με τις χαμένες ευκαιρίες όσο λείπουν από την εργασία τους;

Λοιπόν, στο μέλλον με την παγκοσμιοποίηση, όταν κάποιοι πελάτες θα είναι πάντα ξύπνιοι σε κάποιο μέρος του κόσμου, μήπως θα πρέπει να ζητήσουμε από τους ανθρώπους μας να κοιμούνται μέσα στο γραφείο τους ή μπροστά στον υπολογιστή τους;